വീട്ടിൽ നിന്ന് അകലെ പഠനം: സ്വപ്നങ്ങളോ മയക്കുമരുന്നിന്റെ കെണിയോ? സമൂഹത്തിന് എന്തുചെയ്യാനാകും?

ഓരോ വർഷവും വീട്ടിൽ നിന്ന് അകന്ന് പഠിക്കുന്ന വിദ്യാർത്ഥികൾ മയക്കുമരുന്ന് പോലുള്ള അപകടങ്ങളിൽ വീഴുന്നത് എന്തുകൊണ്ട്? ഇതിന്റെ പിന്നിലെ യഥാർത്ഥ കഥയും, സമൂഹത്തിന്റെ ഉത്തരവാദിത്വവും വായിക്കുക.

🎓 സ്വപ്‌നങ്ങൾ തേടിയുള്ള യാത്ര, പതിയിരിക്കുന്ന അപകടങ്ങൾ

ഓരോ വർഷവും ആയിരക്കണക്കിന് വിദ്യാർത്ഥികളാണ് മെച്ചപ്പെട്ട വിദ്യാഭ്യാസവും ഭാവിയും സ്വപ്നം കണ്ട് സ്വന്തം വീടും നാടും വിട്ട് മറ്റ് നഗരങ്ങളിലേക്ക് ചേക്കേറുന്നത്. മാതാപിതാക്കളുടെ സുരക്ഷിത തണലിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി, പുതിയ ലോകത്തേക്ക് ചിറകുവിടർത്താനുള്ള അവരുടെ യാത്ര പ്രതീക്ഷകൾ നിറഞ്ഞതാണ്.

എന്നാൽ, നിർഭാഗ്യവശാൽ ചിലരുടെ യാത്രകൾക്ക് ദിശാബോധം നഷ്ടപ്പെടുന്നു. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ അതിരുകൾ ഭേദിച്ച്, ഒറ്റപ്പെടലിന്റെയും സമ്മർദ്ദങ്ങളുടെയും ഫലമായി അവർ മയക്കുമരുന്നിന്റെ ഇരുണ്ട ലോകത്തേക്ക് വഴുതിവീഴുന്നു. എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇത് സംഭവിക്കുന്നത്? ഇതിൽ ആരുടെയെല്ലാം പങ്ക് കാണാനാകും?

🌆 പുതിയ ലോകം, പുതിയ സ്വാതന്ത്ര്യം – ഇരുതലമൂർച്ചയുള്ള വാൾ

പുതിയ നഗരം, പുതിയ സുഹൃത്തുക്കൾ, നിയന്ത്രണങ്ങളില്ലാത്ത ജീവിതം – ഇതെല്ലാം തുടക്കത്തിൽ ആവേശകരമായി തോന്നാം. വീട്ടിലെ ചിട്ടവട്ടങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള മോചനം ഒരുതരം സ്വാതന്ത്ര്യബോധം നൽകുന്നു. എന്നാൽ, ഈ സ്വാതന്ത്ര്യം പലപ്പോഴും ഒരു കെണിയായി മാറുന്നു. ശരിയായ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശമോ വൈകാരിക പിന്തുണയോ ഇല്ലാതെ വരുമ്പോൾ, ഈ സ്വാതന്ത്ര്യം നിയന്ത്രണമില്ലാത്ത ഒറ്റപ്പെടലിലേക്കും തെറ്റായ തീരുമാനങ്ങളിലേക്കും നയിക്കുന്നു. ഇവിടെയാണ് പലപ്പോഴും പ്രശ്നങ്ങളുടെ തുടക്കം.

ലഹരിയുടെ ലോകം ആദ്യം ഒരു കൗതുകമായോ, സുഹൃത്തുക്കളുടെ സമ്മർദ്ദത്തിന് വഴങ്ങിയോ ആകാം പരീക്ഷിക്കുന്നത്. “ഒരൊറ്റ തവണ” എന്ന് സ്വയം പറഞ്ഞു വിശ്വസിപ്പിച്ച് തുടങ്ങുന്ന ഈ ശീലം, പതിയെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാകുന്നതാണ് ഏറ്റവും വലിയ ദുരന്തം.

💊 ലഹരിയുടെ കെണി മുറുകുമ്പോൾ

“ഒന്ന് പരീക്ഷിക്കാം” എന്ന ചിന്തയിൽ നിന്ന്, അതൊരു ശീലമായി മാറാൻ അധികകാലം വേണ്ടിവരുന്നില്ല. തുടർന്ന്, ക്ലാസുകൾ മുടങ്ങുന്നു, പഠനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കുറയുന്നു, സാമ്പത്തിക ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ തലപൊക്കുന്നു. വീട്ടുകാരോട് കള്ളം പറയേണ്ടി വരുന്നു, അവരിൽ നിന്ന് മാനസികമായി അകലുന്നു. ലഹരിക്ക്‌ അടിമപ്പെടുന്നതോടെ വ്യക്തിത്വം തന്നെ മാറിമറിയുന്നു.

പരിസരത്തെ കടകളിൽ നിന്നോ, ഹോസ്റ്റലിലെ മറ്റ് അന്തേവാസികളിൽ നിന്നോ, അല്ലെങ്കിൽ പുറത്തുനിന്നുള്ള സുഹൃത്തുക്കളിൽ നിന്നോ വളരെ എളുപ്പത്തിൽ ഇവർക്ക് ലഹരിവസ്തുക്കൾ ലഭ്യമാകുന്നു എന്നത് ഈ ദുരന്തത്തിന്റെ ആക്കം കൂട്ടുന്നു. ഇവിടെയാണ് സമൂഹത്തിന്റെ ജാഗ്രത അനിവാര്യമാകുന്നത്.

🧍‍♂️ ആരാണ് ഉത്തരവാദി? ഒരു വിരൽ ചൂണ്ടലിനപ്പുറം

ഇത്തരം സാഹചര്യങ്ങളിൽ പതിവായി കേൾക്കുന്ന ഒരു വാചകമാണ് – “തെറ്റ് വിദ്യാർത്ഥിയുടേതാണ്, അവൻ/അവൾ ശ്രദ്ധിക്കണമായിരുന്നു.” എന്നാൽ, ഈ ഉത്തരം അത്ര ലളിതമല്ല. ഈ വീഴ്ചയ്ക്ക് പിന്നിൽ പല ഘടകങ്ങളുണ്ട്, പലരുടെയും ഉത്തരവാദിത്തമില്ലായ്മയുണ്ട്.

• മാതാപിതാക്കൾ: “കുട്ടി ദൂരെ കോളേജിൽ സുരക്ഷിതനാണ്” എന്ന് വിശ്വസിച്ച് പലപ്പോഴും നാം ആശ്വസിക്കുന്നു. എന്നാൽ, അവരുടെ മാനസികാവസ്ഥ, കൂട്ടുകെട്ടുകൾ, അവർ നേരിടുന്ന സമ്മർദ്ദങ്ങൾ എന്നിവയെക്കുറിച്ച് എത്രപേർ കൃത്യമായി അന്വേഷിക്കുന്നുണ്ട്?
• കോളേജുകൾ: പല വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളും ഹാജർ നിലയിലും അക്കാദമിക് കാര്യങ്ങളിലും മാത്രം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു. വിദ്യാർത്ഥികളുടെ മാനസികാരോഗ്യത്തിനോ, പെരുമാറ്റ വൈകല്യങ്ങൾക്കോ വേണ്ടത്ര പരിഗണന നൽകുന്നില്ല. ശക്തമായ കൗൺസിലിംഗ് സംവിധാനങ്ങളുടെ അഭാവം പലപ്പോഴും തിരിച്ചടിയാകുന്നു.
• സമൂഹം: “അതൊക്കെ അവരുടെ കാര്യം, നമ്മളെന്തിന് ഇടപെടണം?” എന്ന മനോഭാവത്തോടെ മാറിനിൽക്കുന്ന സമൂഹം ഈ ദുരന്തത്തിന് ആക്കം കൂട്ടുന്നു. സംശയാസ്പദമായ സാഹചര്യങ്ങൾ കണ്ടാൽ പോലും പ്രതികരിക്കാതിരിക്കുന്നത് വലിയ അപകടമാണ്.

ഒരു വിദ്യാർത്ഥിയുടെ വീഴ്ചയ്ക്ക് പിന്നിൽ ഒരു പരിധി വരെ സമൂഹത്തിന്റെ ഈ അനാസ്ഥയും കാരണമാകുന്നുണ്ട്.

💔 അരുണിന്റെ കഥ: ഒരു ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ

(ഇതൊരു യഥാർത്ഥ സംഭവത്തെ ആസ്പദമാക്കിയുള്ള സാങ്കൽപ്പിക വിവരണമാണ്)

പാലക്കാട് സ്വദേശിയായ അരുൺ, എഞ്ചിനീയറിംഗ് പഠനത്തിനായി കൊച്ചിയിലെത്തി. മിടുക്കനായ വിദ്യാർത്ഥി, വീട്ടുകാരുടെ പ്രതീക്ഷ. പുതിയ നഗരം, പുതിയ കൂട്ടുകാർ, രാത്രി പാർട്ടികൾ, അനിയന്ത്രിതമായ സ്വാതന്ത്ര്യം… ഹോസ്റ്റൽ ജീവിതം അവനൊരു പുതിയ ലോകം തുറന്നു.

തുടക്കത്തിൽ കൂട്ടുകാരുടെ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി “ഒന്ന് പരീക്ഷിച്ചു”. പതിയെ അതൊരു ശീലമായി. വീട്ടിൽ വിളിക്കുന്നത് കുറഞ്ഞു, സംസാരത്തിൽ പഴയ ഉത്സാഹമില്ലാതായി. പഠനത്തിൽ പിന്നോട്ട് പോയി. അവന്റെ മാറ്റങ്ങൾ വീട്ടുകാർ ശ്രദ്ധിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും വൈകിയിരുന്നു.

ഒരു രാത്രി അരുൺ ഹോസ്റ്റലിൽ തിരിച്ചെത്തിയില്ല. അവന്റെ അച്ഛന്റെ ഫോണിലേക്ക് ആ വിളി വന്നത് അടുത്തുള്ള പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നായിരുന്നു… അമിതമായി ലഹരി ഉപയോഗിച്ച് അവശനിലയിൽ കണ്ടെത്തിയ അരുൺ ആശുപത്രിയിലായിരുന്നു.

അരുണിന്റെ കഥ ഒരു ഒറ്റപ്പെട്ട സംഭവമല്ല. ശ്രദ്ധിച്ചില്ലെങ്കിൽ ആർക്കും സംഭവിക്കാവുന്ന ഒന്നാണ്.

💡 പരിഹാരം: ഒരുമിച്ചുള്ള മുന്നേറ്റം

വിദ്യാർത്ഥികൾക്കിടയിലെ ലഹരി ഉപയോഗം കുറയ്ക്കാൻ ഒറ്റക്കെട്ടായ പ്രവർത്തനം അനിവാര്യമാണ്:

1. കോളേജുകൾ: ശക്തവും വിദ്യാർത്ഥി സൗഹൃദപരവുമായ കൗൺസിലിംഗ് സംവിധാനങ്ങൾ ഉറപ്പാക്കണം. ലഹരിയുടെ ദൂഷ്യവശങ്ങളെക്കുറിച്ച് ബോധവൽക്കരണ ക്ലാസുകൾ സ്ഥിരമായി സംഘടിപ്പിക്കണം. വിദ്യാർത്ഥികളുടെ പെരുമാറ്റത്തിൽ വരുന്ന മാറ്റങ്ങൾ നിരീക്ഷിക്കാൻ സംവിധാനം വേണം.
2. മാതാപിതാക്കൾ: കുട്ടികളുമായി സ്ഥിരവും തുറന്നതുമായ ആശയവിനിമയം നിലനിർത്തണം. മാർക്കുകളെക്കുറിച്ച് മാത്രം ചോദിക്കാതെ, അവരുടെ മാനസികാവസ്ഥ, സൗഹൃദങ്ങൾ, വെല്ലുവിളികൾ എന്നിവയെക്കുറിച്ചും സംസാരിക്കണം. അവരെ കേൾക്കാനും മനസ്സിലാക്കാനും ശ്രമിക്കണം.
3. സമൂഹം: കടയുടമകൾ, ഹോസ്റ്റൽ വാർഡൻമാർ, അയൽവാസികൾ – സംശയാസ്പദമായ സാഹചര്യങ്ങൾ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടാൽ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കരുത്. ഉത്തരവാദിത്തപ്പെട്ടവരെ വിവരമറിയിക്കാൻ മടിക്കരുത്. സമൂഹത്തിൽ ലഹരി വിരുദ്ധ മനോഭാവം വളർത്തിയെടുക്കണം.

🌈 ഉപസംഹാരം: നഷ്ടപ്പെടുന്ന യുവത്വം, ഉണരേണ്ട സമൂഹം

വീട്ടിൽ നിന്ന് അകന്ന് പഠിക്കുന്ന വിദ്യാർത്ഥികളുടെ ഇടയിലെ ലഹരി ഉപയോഗം ഒരു വ്യക്തിയുടെ മാത്രം പ്രശ്നമല്ല, അതൊരു സാമൂഹിക വിപത്താണ്. ഓരോ വിദ്യാർത്ഥിയുടെ വീഴ്ചയും ഒരു പരിധി വരെ നമ്മുടെയെല്ലാം അനാസ്ഥയുടെ പ്രതിഫലനമാണ്.

കുറ്റപ്പെടുത്തലുകൾ എളുപ്പമാണ്, എന്നാൽ പരിഹാരം തുടങ്ങേണ്ടത് നമ്മൾ ഓരോരുത്തരിൽ നിന്നുമാണ്. ശ്രദ്ധയും കരുതലും നൽകി, ശരിയായ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ നൽകി നമുക്ക് നമ്മുടെ യുവതലമുറയെ സംരക്ഷിക്കാം.

“ഓരോ വിദ്യാർത്ഥിയുടെയും പിന്നിൽ ഒരു കുടുംബമുണ്ട്, ഒരുപാട് സ്വപ്നങ്ങളുണ്ട്. നമുക്ക് ഒരാളെയും നഷ്ടപ്പെടുത്താനില്ല.”